Filmy retrospekcja, masturbacja, homoseksualizm

Nimfomanka kontynuuje swoją opowieść, która staje się coraz bardziej brutalna i perwersyjna.

Sześciu kumpli poprzysięga sobie, że nigdy się nie ożenią i składa się po 1.000 dolarów otwierając specjalny fundusz. Uzgadniają, że zebrane pieniądze otrzyma ten z nich, który najdłużej pozostanie kawalerem. Siedem lat później w stanie kawalerskim pozostaje zaledwie dwóch z nich, Michael (Jerry O'Connell) i Kyle (Jake Busey), a w tym czasie fundusz rozrósł się do pół miliona dolarów. Michael musi spłacić ogromny dług karciany, wpada więc na pomysł, by ożenić Kyle'a i zgarnąć zebrane pieniądze. Postanawia więc odszukać piękną Natalie (Shannon Elizabeth), dawną ukochaną Kyle'a. Po wizycie w banku spermy oraz spotkaniu z dominującą bibliotekarką i gangsterem z Las Vegas Michael i Natalie postanawiają zaciągnąć Kyle'a przed ołtarz i podzielić się pieniędzmi. Problem w tym, że Michael zakochał się w Natalie i staje w obliczu odwiecznego wyboru - pieniądze albo miłość.

Amerykanin Jack (Adam Goldberg) i Francuzka Marion (Julie Delpy) tworzą udany i nowoczesny związek. Jednakże podróż do Paryża, gdzie mieszka szalona rodzina Marion, sprawia, że związek pary przechodzi duży kryzys. Jack czuje się zagubiony pomiędzy ekscentrycznymi znajomymi narzeczonej, przyszłą teściową, która miała romans z gwiazdą rocka oraz zamachowcem, który podkłada bomby w komercyjnych restauracjach.

Obdarzeni irlandzkimi korzeniami bracia MacManus to dwóch oryginałów, którzy na co dzień pracują w bostońskiej rzeźni. Mimo, że są wszechstronnie wykształceni (obaj mówią kilkoma językami) ta prosta praca sprawia im wiele przyjemności. Niestety, pewnego pięknego dnia w ich ulubionym barze pojawiają się agresywnie nastawieni przedstawiciele rosyjskiej mafii. Tyle tylko, że tym razem trafiła kosa na kamień...

Film porusza głośny dziś problem wykorzystywania seksualnego dzieci. Pokazuje, jak głęboki wpływ mają podobne doświadczenia na życie młodych ofiar. Bohater filmu - Brian, nieudacznik wychowywany przez nadopiekuńczą matkę - wyparł z pamięci traumatyczne przeżycia. Dręczy go jednak luka we wspomnieniach, którą uznaje za skutek porwania przez kosmitów. Szukając rozwiązania próbuje odnaleźć Neila - chłopca, który pojawia się w jego snach, a który może być kluczem do rozwiązania zagadki „utraconych” pięciu godzin.

Hedwiga Robinson jest transwestytą. Urodziła się w Berlinie Wschodnim, ale teraz, dziwnymi splotami losu, jest w trakcie trasy koncertowej po USA ze swoim zespołem The Angry Inch. Głównym celem tej podróży, jest chęć ponownego spotkania z młodą, rockową gwiazdą imieniem Tommy Gnosis, który ukradł wcześniej Hedwidze, muzykę i teksty na swoją płytę. Jest to też podróż w poszukiwaniu własnej tożsamości, którą Hedwiga zatraciła

W tym filmie tytuł brzmi niewinnie. W rzeczywistości to obraz porządnych, zdawałoby się, młodych małżeństw z niewielkiego miasteczka. Ich życie to na pozór sielanka - wspólne spotkania, place zabaw, pływanie z dziećmi. Idealne dzieci, idealni rodzice. Dzieci mają w przyszłości osiągać szczyty kariery, a znudzeni małomiasteczkowym życiem i nieustanną grą pozorów rodzice poszukują ucieczki i zapomnienia w ukradkowych romansach i internetowej pornografii.

101 to kod pocztowy Reykjaviku, gdzie jest wiele barów, kafejek i spelunek,w których toczy się nocne życie. Tam właśnie Hlynur spędza swoje ostatnie dni i podrywa dziewczyny, jeśli akurat nie awanturuje się w mieszkaniu swojej matki i nie czeka na darmowe posiłki. Hlynur ma 25 lat i żadnego celu w życiu. Ale gdy pewnej zimy matka zaprasza na święta Lolę, swoją hiszpańską nauczycielkę flamenco (w tej roli Victoria Abril), wszystko się zmienia. Żyjąc z zasiłku, bezpieczny w domu swojej matki, Hlynur nigdy nie czuł pragnienia wyjścia poza granice tego mikrokosmosu, któremu na imię 101 Reykjavik. Zdecydowany za wszelką cenę opierać się dorosłości, szybko odkrywa, że życie ma wobec niego własne plany.

Idol opowiada historię pojawienia się i upadku ery "glamrocka". Akcja filmu rozgrywa się we wczesnych latach 70-tych. Mityczny bóg rocka Brian Slade będąc u szczytu swojej sławy nagle znika. Jak w przypadku Obywatela Kane, film opowiedziany jest z punktu widzenia dziennikarza, który po latach próbuje odkryć tajemnicę co tak naprawdę stało się z Brianem Slade. Film przede wszystkim sławi prowokującą energię glam-rocka, a także ukazuje manipulację przemysłu muzycznego.